Το «Τέλος του παιχνιδιού» του Σάμουελ Μπέκετ στο Σύγχρονο Θέατρο

Το «Τέλος του παιχνιδιού» του Σάμουελ Μπέκετ στο Σύγχρονο Θέατρο
 Μια ολοκληρωμένη, δουλεμένη, εμπνευσμένη μπεκετική παράσταση, που ευτύχησε σε όλες τις συνιστώσες της.

Είδαμε το «Τέλος του παιχνιδιού» του Σάμουελ Μπέκετ στο Σύγχρονο Θέατρο, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα και με τον Δημήτρη Καταλειφό στο ρόλο του Χαμ. Ποτέ δεν είναι το ίδιο ένα έργο του Σάμουελ Μπέκετ στη σκηνή, κι όχι γιατί είναι διαφορετικοί οι συντελεστές του. Είναι γιατί κάθε φορά ανοίγουν κι άλλα «παράθυρα», ξεκλειδώνονται κι άλλα «δωμάτια», τραβιούνται κι άλλες κουρτίνες που ίσως μέχρι τότε να θόλωναν τη ματιά. Και δεν μπορεί παρά να έχει σχέση με το χρόνο και με όσα στο μεταξύ ξεκλειδώνονται, κατανοούνται ή λειαίνονται στον καθένα μας καθώς ο χρόνος προχωράει. «Περιμένοντας τον Γκοντό», «Ευτυχισμένες μέρες» και το «Τέλος του παιχνιδιού» είναι τα τρία έργα του Μπέκετ που παρουσιάζονται περισσότερο στις ελληνικές. Και όλα έχουν το ίδιο διακύβευμα: το χρόνο· αυτόν που αναλογεί στον καθένα· την αγωνία για τη διαχείριση, την προοπτική του, το τέλος του· και την αδυναμία να αποτρέψεις αυτό το τέλος. Λιγότερες φορές έχω δει το «Τέλος του παιχνιδιού» -λιγότερες φορές παρουσιάζεται από τα άλλα δύο. Και η φετινή του παρουσίαση στο Σύγχρονο Θέατρο, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα, με τον Δημήτρη Καταλειφό στο ρόλο του Χαμ κίνησε πολύ το ενδιαφέρον μου.Ένα σκοτεινό, ζοφερό μέρος είναι ο χώρος που ζει ο Χαμ, με δυο μικρά παράθυρα, ψηλά στον τοίχο, κι έναν πίνακα γυρισμένο ανάποδα στον τοίχο. Υπάρχουν επίσης δύο βαρέλια μέσα στα οποία «ζουν» ο Ναγκ (Γιώργος Ζιόβας) και η Νελ (Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη), οι γονείς του Χαμ, που έχουν χάσει τα πόδια τους έπειτα από ένα ατύχημα με ποδήλατο και υπάρχει και ο Κλοβ (Άρης Μπαλής), ο νεαρός υπηρέτης του Χαμ, που είναι τα μάτια του (αφού ο Χαμ είναι τυφλός) και τα πόδια του, αφού είναι καθηλωμένος στην πολυθρόνα με τις ρόδες στο κέντρο της σκηνής, με τα μαύρα του γυαλιά, ως απόλυτος κυρίαρχος και ρυθμιστής των καταστάσεων. Άλλωστε το χαμ παραπέμπει στη λέξη σφυρί (hammer). Και ο Χαμ σφυροκοπά με κυνισμό, αναλγησία, σαδισμό και περιφρόνηση τον Κλοβ, τον Ναγκ και τη Νελ, που τα ονόματά τους παραπέμπουν στη λέξη καρφί σε διάφορες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά).

 

Πηγή: athensvoice.gr